Daar gaan we dan, mijn moeder en ik, samen op zwerftocht! Ze vindt het wel een beetje gek dat ik mijn bergschoenen onder mijn jurkje draag, maar ja ze is inmiddels wel vreemdere dingen van me gewend..We boffen met het weer, 23 graden en het zonnetje komt precies tevoorschijn. We lopen de gele paaltjes route bij ‘t Hooge Erf. Ik ben benieuwd wat deze tocht ons gaat brengen.
Meteen zie ik al rijpe bramen, heerlijk. Mijn moeder is helemaal weg van de overdadige velden met varens. Daar zie ik een groepje paars-rode paddenstoelen, een soort die ik niet ken. Ook zie ik een knalgele blob. Ons verzamelaars instinct wordt geactiveerd, want er zijn wel erg veel paddenstoelen overal, en ja hoor, we zien al vrij snel een kleine boleet. We denken allebei aan oma, die ons heeft geleerd welke paddenstoelen je kan eten en we herinneren ons hoeveel plezier ze had in het verzamelen. Even is het net of ze er bij is. Het is wel apart, want we kunnen allebei niet meer stoppen met zoeken zodra we weten dat er boleten zijn, paddenstoelen-koorts. We nemen onderweg alle kastanjeboleten mee. Dat wordt een heerlijke maaltijd vanavond!
Al speurend vergeten we bijna om een sokkel te zoeken voor mijn zwerf beeld. Een vereiste is dat er ook een plekje is waar mijn moeder even kan zitten…Dus 2 boomstronken naast elkaar, dat is perfect. Mijn moeder wil graag weten wat het wordt, mijn beeld, maar dat weet ik nooit van tevoren. Ik krijg ineens zin om de tai chi bal in het beeld te verwerken, dus dat gaat ie worden. De symbolische bal van energie.
Het leuke van in de natuur werken is dat mensen me makkelijk aanspreken. Een gezin komt langs als ik net begin en wenst me veel succes. Twee dames, waarvan 1 een creatieve kleuterjuf is, zijn erg geïnteresseerd en nemen mijn visitekaartje mee om later mijn verhaal te kunnen lezen. Het is super leuk om dit alles met mijn moeder te delen. Maar ze vindt de foto waar zij zelf op staat wel een beetje raar...
